Przegląd wiceprezydentów

Co ciekawe, żaden z zastępców, którzy zostali powołani początkowo na te funkcję przez prezydenta Rafała Bruskiego, nie dotrwał do drugiej kadencji.

Totalnym nieporozumieniem okazała się kandydatura Eryka Kosińkiego (czy ktoś w ogóle pamięta, że mieliśmy takiego wiceprezydenta?). Stefan Markowski zrezygnował z prezydentury ze względów zdrowotnych, choć dalej współpracował z ratuszem.

Sebastian Chmara wybrał zawodową przyszłość w stolicy, a Jan Szopiński, który dobrze radził sobie na tym stanowisku, choć podlegały mu trudne socjalne sprawy, padł ofiarą zerwania koalicji z SLD i na pół roku przed wyborami musiał opuścić swój gabinet.

Te perturbacje przyniosły dwa skutki dla Bydgoszczy - dobry i zły. Dobry to osoba Łukasza Niedźwieckiego, który opuścił Bydgoski Park Przemysłowo-Technologiczny, któremu prezesował i został powołany na stanowisko wiceprezydenta.

Nadzorował między innymi przysłowiową stajnię Augiasza w postaci Zarządu Dróg Miejskich i ze starcia tego wyszedł zwycięsko. Drugi skutek to osoba wiceprezydenta Grzegorza Dołkowskiego, który jako rzutki menadżer giełdowej spółki dawał nadzieje na to, że otoczy opieką bydgoski biznes.

Nic takiego się jednak nie stało, a jego udział w debacie przedwyborczej, na której atakował przedsiębiorców ostatecznie zniszczył jego wizerunek jako osoby, która może znaleźć z nimi wspólny język.