Bryła, która nie przemówiła

Zachwycony, kupił dzieło sztuki, doprowadzając do ekstazy autora instalacji stwierdzeniem, że od dawna czekał na nie lud pracujący...

Nie wiem, na co dziś w sztukach wizualnych czeka ów lud, ja się od razu poddaję, gdy mam do czynienia z podobnymi dziełami. Nie wiem, gdy widzę rzeźbę dyndającej na gałązce truskawki, czy mam się po prostu cieszyć jej soczystym kolorem, czy martwić się, że nie dostrzegam w tym akcie sztuki trzeciego znaczeniowego dna... I, obawiam się, w tej ignorancji nie jestem odosobniona. I nawet się nie bardzo tego wstydzę, wychodząc z założenia, że jak ma zachwycać, skoro nie zachwyca?...

CZYTAJ TEŻ:Bydgoskie pomniki często zaskakują do tego stopnia, że nie wiadomo, czym są

Sporo mamy w mieście pomników, które już nikomu się nie podobają, o których genezie nikt nie pamięta. Często są obiektywnie - ! - brzydkie, przypadkowo wkomponowane w przestrzeń. To jeden z grzechów głównych lokalizacji rzeźb w Bydgoszczy. Gorzej, gdy nawet jeśli to się akurat uda, potem porzucona zostaje troska o takie obiekty. Ich obejście zarasta, a one same pokrywają się brudem. Ale stoją, bo stały zawsze...

Jesienią plastyk miejski planuje w Bydgoszczy festiwal rzeźby z metalu. Oby efekt tego przedsięwzięcia ucieszył nie tylko lud pracujący Sulęcic. I wykonawców, naturalnie.