Jaka władza będzie łaskawa dla przystani nad Wisłą? - komentuje Jarosław Reszka

- Koncepcja zakłada realizację budynku przystani wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną i obejmuje między innymi budynek przystani wodnej wraz z bazą sprzętu wodnego, salą i zapleczem kawiarni, restauracją, salą konferencyjną, recepcją, pomieszczeniami sanitarnymi, pomieszczeniami WOPR-u i policji wodnej o powierzchni użytkowej około 3 tys. metrów kwadratowych – snuje plany Rafael Prętki, lider społeczników spod znaku Stowarzyszenia Miłośników Starego Fordonu.

W jego wyobraźni jest też budowa dróg komunikacyjnych, placu do zimowania jednostek pływających oraz parkingu. Mowa jest o budowie kładki pieszej przez „szyjkę” dawnego portu w celu skomunikowania z nowym bulwarem. Miałby również zostać zrewitalizowany dawny basen portowy z miejscami cumowniczymi. Konieczne byłoby umocnienie brzegów, budowa pływających pomostów cumowniczych dla jednostek turystycznych. Uff!

Bydgoski ratusz na razie nie miał powodów, by z powodu apetytu Rafaela Prętkiego jedną ręką łapać się za portfel, a drugą za serce. Bardziej konkretne i szczegółowe planowanie przystani jachtowej z jej bogatym zapleczem nie miałoby sensu bez zgody Spółki Wody Polskie na takie zagospodarowanie brzegu Wisły. A Wody Polskie to do niedawna była przeciwna do bydgoskiego ratusza strona politycznej barykady w naszym pięknym kraju. Ale już nie jest. Przestaje też działać tłumaczenie braku szczodrości pustą kasą, którą wyczyściła władza centralna, zabierając samorządom sporą część ich dochodów.

Czy w związku z tym szarża Rafała Prętkiego na miejski skarbiec ma szanse powodzenia? Obawiam się, że nie bardzo. Stary Fordon dostał w ostatnich latach zmodernizowane ulice i rynek, wiślane nabrzeże, nowy teren rekreacyjno-sportowy, nową zieleń, wyremontowane miejskie kamienice. To całkiem sporo, jak na dzielnicę, w której mieszka 15 tysięcy osób. Fakt, że przez wiele lat zaniedbywaną, ale czy tylko fordonianie mogą to o swej małej ojczyźnie powiedzieć? Kolejne przejawy szczodrego dopieszczania Starego Fordonu mogłyby zatem wzbudzić zawiść i pretensje do samorządowej władzy tych, którym mniej była przychylna.
Z drugiej strony, ciekaw jestem, czy monarszą przychylność jachtowym ambicjom okazałaby Jej Wysokość Królowa Polskich Rzek. Bo mnie jakoś trudno sobie wyobrazić krajobraz współczesnej Wisły skąpanej w letnim słońcu, po której tafli mknie flotylla zgrabnych łodzi pod białymi żaglami.

Wisła latem bardziej mi się ostatnio kojarzy z wielkimi łachami piachu, pomiędzy którymi kwitną oczka wody i przelewają się zdradliwe, ukrywające wiry, wodne bystrza. Jak trudno tam coś bezpiecznego i pewnego w kursowaniu zaplanować, pokazał przykład nieodległej od Fordonu przeprawy promowej pomiędzy Solcem Kujawskim i Czarnowem. „Flisak”, który miał przez większą część roku regularnie wozić ludzi i samochody, głównie leniuchuje. Stał się więc tematem nieustannych kpin, uderzających w fundatora – marszałka województwa kujawsko-pomorskiego, którego w założeniu prom miał promować.

Pytanie, czy prezydent miasta Bydgoszczy gotów byłby zaryzykować inwestycję w przystań jachtową nad Wisła, w której nie cumowałyby jachty? Owszem, nad Wisłą i bez rejsów można z przyjemnością pić marynarski rum i śpiewać szanty. Do tego jednak wystarczyłaby zwykła knajpa o nazwie „Przystań” z grillowiskiem przy brzegu i smażoną rybą od Abramczyka. Wyszłoby znacznie taniej i bez ryzyka spektakularnej klapy.

A może za parę lat Wisła zostanie uregulowana i przestanie płatać nam figle? No cóż – uwierzę, jak zobaczę...